- белаб
- [بي لب]он ки лаб надорад◊ белабу лаҳҷа (даҳон) аз ӯҳдаи гап набароянда, он ки гапашро ба таври бояду шояд гуфта наметавонад
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.